Marion Bloem, winnares van de Constantijn Huygens-prijs 2022, viert haar 50-jarig jubileum als schrijver en haar 70ste verjaardag. Ze leest voor uit met name haar nieuwe roman ‘Meisjes uit het dorp’ afgewisseld met optredens van Patrick Drabe en Desray met songs uit de jaren ’50 en ’60 .
Deze roman, die pas in januari 2023 zal verschijnen, speelt zich af in een dorp dat veel lijkt op het dorp waar Bloem is opgegroeid, bij een militaire vliegbasis. Het gaat over meisjesvriendschappen, ‘coming-of-age’, en veranderende normen in de jaren’60. In het dorp wonen veel dochters van ex-KNIL militairen, kinderen van ouders met onverwerkte trauma’s, en deze meisjes proberen hun weg te vinden tussen de regels van hun ouders, de regels van de gevestigde orde, en de moderne tijd van eind jaren zestig waarin voor die jonge generatie popmuziek belangrijker werd dan de kerk of de bijbel.
Marion Bloem wint Constantijn Huygens-prijs voor ‘persoonlijk’ oeuvre
Literatuurprijs Bloems werk, van haar doorbraak Geen gewoon Indisch meisje tot aan haar meest recente Indo is volgens de jury „persoonlijk, origineel, meeslepend en geschreven vanuit een grote maatschappelijke betrokkenheid”.
Schrijver Marion Bloem (70) heeft de Constantijn Huygens-prijs gewonnen voor haar gehele oeuvre, bestaande uit romans, verhalen en gedichten. Dat heeft de jury van de Jan Campert-stichting dinsdag bekendgemaakt in radioprogramma Kunststof. Bloem schrijft, van Geen gewoon Indisch meisje, het boek waarmee ze doorbrak in 1983, tot aan haar meest recente werk Indo (2020), „persoonlijk, origineel, meeslepend en vanuit een grote maatschappelijke betrokkenheid”.Haar werk gaat vaak over de relatie tussen Nederland en Indonesië, of de voormalige kolonie Nederlands-Indië. De ondertitel van Indo is ‘een persoonlijke geschiedenis over identiteit’ – ze verkent de Indische cultuur, waaruit die bestaat, wat de geuzenaam ‘Indo’ betekent en waarom die nog steeds gebruikt wordt. Het is werk dat „iedereen moet lezen die is geïnteresseerd in het thema identiteit”, schrijft de jury. Bloem schrijft vaak autobiografisch; Haar goede hand (2016) ging over haar moeder en Een teken van leven (2018) over haar zus.
Bloem is „beduusd maar blij” met haar winst, schrijft ze op Twitter, en verwijst naar „voorouder” J. C. Bloem, die in 1949 dezelfde prijs ontving. Ze noemt ook haar in oktober overleden man, schrijver Ivan Wolffers. „Ik mis mijn grootste fan natuurlijk, maar weet dat hij ergens meegeniet.” Hij leed sinds 2002 aan prostaatkanker. Via Twitter deelden zowel Wolffers zelf als Bloem jarenlang berichten over zijn ziekte en ook zijn keuze voor euthanasie.
Desray (Desiree Manders) maakte in de jaren ‘90 furore als leadzangeres van 2 Brothers on the 4th Floor. Met deze groep scoorde zij internationale wereldhits als “Dreams to survive” en “Never Alone”. Tegenwoordig is zij als solo artiest actief en heeft zij onlangs het gospelprogramma “Amazing Grace” van de EO gewonnen. Dit jaar komt zij uit met haar debuut solo album “Welcome to My House”.
Patrick Drabe heeft dit album geproduceerd. Vele jaren heeft Patrick als sessiegitarist gewerkt, maar is vooral actief als producer en componist. The Blue Diamonds, Rob de Nijs, Willeke Alberti, Het Goede Doel, Toontje Lager, Shirma Rouse, De jeugd van tegenwoordig, Candy Dulfer en Trijntje Oosterhuis, allen hebben zij gebruik gemaakt van zijn diensten. Het laatste wapenfeit is het debuutalbum van Nederlands beste zanger Lo van Gorp “True Friends” waar de crème de la crème van de vaderlandse muziekscene aan mee heeft gewerkt.